تبریک روزکارگر توسط مدیریت محترم عامل جناب آقای مهندس پایدار اردیبهشت 1403  

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پیام جغتای، اخبار رسیده از کارخانه سیمان جوین گویای تعویق حقوق کارگران این واحد فعال صنعتی واقع در ۲۴ کیلومتری شمال غربی شهرستان جغتای می باشد.بر همین اساس روز گذشته یکی از کارگران کارخانه سیمان جوین که نخواست نامش فاش شود، در گفت و گو با پیام جغتای، به تشریح جزییات بیشتری را  در رابطه با وضع کارگرانی که در این واحد صنعتی مشغول می باشند، پرداخت.این کارگر اظهار داشت: متاسفانه رفتار مسولان کارخانه سیمان جوین در مواجهه با کارگرانی که در آن فعال می باشند شبیه بیگار کشی و یا استثمار می باشد چرا که آنها در ازای کاری که هر نیروی کار برایشان انجام می دهد، به حداقل تعهدات متقابل خود که شامل پرداخت به موقع حقوق و تامین سایر خدمات رفاهی و جانبی می باشد، عمل نمی کنند و دردآور تر این که سزای کسی که اعتراض کند؛ اخراج از کارخانه و از دست دادن شغل می باشد.وی تشریح کرد: مسولان کارخانه سیمان جوین تنها به پرداخت ۵۰ درصد از حقوق خرداد ماه کارگران اکتفا کرده و تا امروز از دستمزد تیرماه کارکنان این واحد صنعتی خبری نیست، روند ناعادلانه ای که برای مرداد ماه نیز دور از انتظار نمی باشدو کارگران به دریافت بموقع دستمزد مردادماهشان نیز امیدی ندارند.کارگر کارخانه سیمان جوین یادآور شد: بسیاری از کارکنان این کارخانه از وضع معیشتی نامناسبی برخوردار می باشند و منبع درآمدی دیگری نداشته و در صورتی که حقوق هر ماهشان به موقع پرداخت نشود در تامین مخارج خودشان دچار مشکل می شوند.وی اظهار داشت: مالک کارخانه سیمان جوین حتی حاضر به تامین به موقع و مناسب تجهیزات ایمنی کارگران هم نمی شود و گاه یکی کارگر برای دریافت یک ماسک و دستکش که جزو ضروریات اولیه کارگران واحدهای صنعتی می باشد هم باید یک ماه منتظر بماند و معلوم نیست تبعات ناشی از این کوتاهی بر سلامت کارکنان بر عهده چه کسی خواهد بود.این کارگر کارخانه سیمان در پایان خاطرنشان کرد: مسئولان به ضعف معیشتی کارگران و از طرفی نبود فرصت شغلی در سایر بخش های شهرستان و همچنین ازدیاد جویندگان کار واقف بوده و بر همین اساس نگران اخراج کارگران نیستند.با شنیدن اظهارات این کارگر کارخانه سیمان جوین، این سوال به ذهن متبادر می شود: که درآمد حاصل از فروش محصولات تولیدی این کارخانه که روزانه به ۵ هزار تن سیمان می رسد، به جیب چه کسانی می رود؟ چرا مسولانی که داعیه دار رونق و پیشرفت در پسابرجام هستند در این رابطه اقدامی عملی انجام نمی دهند؟جای تعجب و تامل است که مالکان کارخانه سیمان جوین دیواری پست تر از دیوار کاگران بخت برگشته خود پیدا نکرده و کارشان به جایی رسیده است که حتی حاضر به تعویض لباس کار و کفش ایمنی آنها نیستند و تنها وعده غذای گرمی که در تعهد کارخانه بوده است را هم حذف کرده اند و در این شرایط گرانی کسادی فکری به حال آنها بر نمی دارند.البته نباید فراموش کرد: در سازوکاری که صفدرخانی ها به عنوان ذخایر انقلاب و نظام معرفی می شوند و فیش های حقوقی نجومی مدیران متخلف و چپاول گر ساده انگاری شده و اراده ای جدی برای برخورد با آن وجود ندارد، تباهی حقوق یک کارگر در شهرستان کوچک و دور از پایتخت نباید امری غیر عادی باشد.شایان ذکر است: این طرح در سال ۱۳۸۹ و به همت بخش خصوصی به منظور رونق اقتصادی منطقه و همچنین تحقق هدف محوری مسولان آن یعنی ایجاد اشتغال برای جوانان شهرستان های جوین و جغتای راه اندازی شده است و طبق اطلاعات مندرج بر روی وبگاه این واحد صنعتی به آدرس: http://joveincement.ir/fa  تولید روزنه آن به ۴۰۰۰ تن کلینکر و ۵۰۰۰هزار تن سیمان می رسد.